Health Rodos: Η μυασθένεια είναι μια χρόνια νευρομυϊκή νόσος που προκαλεί αδυναμία στους σκελετικούς μυς, εκείνους που ελέγχουν την κίνηση. Αν και σπάνια, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την καθημερινότητα, καθώς επιδεινώνεται με την κόπωση και συχνά προκαλεί δυσκολία σε βασικές λειτουργίες όπως το περπάτημα, η κατάποση και η ομιλία.Τι είναι η μυασθένεια
Η μυασθένεια, ή μυασθένεια gravis, είναι μια αυτοάνοση πάθηση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στους υποδοχείς ακετυλοχολίνης στις νευρομυϊκές συνάψεις. Αυτό εμποδίζει τη σωστή μετάδοση των νευρικών σημάτων στους μυς, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται σωστά και να παρουσιάζουν αδυναμία.
Πώς επηρεάζει το νευρομυϊκό σύστημα
Κανονικά, τα νεύρα επικοινωνούν με τους μύες μέσω χημικών σημάτων, κυρίως μέσω της ακετυλοχολίνης. Στη μυασθένεια, τα αντισώματα μπλοκάρουν ή καταστρέφουν τους υποδοχείς της ακετυλοχολίνης, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των σημάτων που φτάνουν στους μυς. Έτσι, οι μυς κουράζονται εύκολα και δεν ανταποκρίνονται όπως πρέπει στις εντολές του εγκεφάλου.
Συχνότερα συμπτώματα
Μυϊκή αδυναμία
Το κυριότερο σύμπτωμα είναι η προοδευτική μυϊκή αδυναμία, που επιδεινώνεται με τη χρήση των μυών και βελτιώνεται με ξεκούραση. Συνήθως ξεκινά από τους μύες του προσώπου ή των ματιών.
Πτώση βλεφάρου και διπλωπία
Ένα από τα πρώτα σημάδια είναι η πτώση του ενός ή και των δύο βλεφάρων, καθώς και η διπλή όραση (διπλωπία), ειδικά μετά από παρατεταμένη χρήση των ματιών.
Δυσκολία στην κατάποση και στην ομιλία
Η μυασθένεια μπορεί να επηρεάσει τους μύες του λαιμού και του στόματος, προκαλώντας δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση), ρινική φωνή ή δυσκολία στην άρθρωση.
Κόπωση που επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα
Η χαρακτηριστική κόπωση είναι ανάλογη με τη δραστηριότητα: Όσο περισσότερο χρησιμοποιούνται οι μύες, τόσο εντονότερη γίνεται η αδυναμία. Μετά από ξεκούραση, η μυϊκή λειτουργία συνήθως βελτιώνεται προσωρινά.
Αίτια και παράγοντες κινδύνου
Η αιτία της μυασθένειας είναι αυτοάνοση, χωρίς να είναι πάντα γνωστό τι την προκαλεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις σχετίζεται με διαταραχές στον θύμο αδένα, όπως θυμώματα. Παράγοντες όπως οι λοιμώξεις, το άγχος, η εγκυμοσύνη ή η λήψη συγκεκριμένων φαρμάκων μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα ή να προκαλέσουν υποτροπές.
Τύποι μυασθένειας
Υπάρχουν διάφοροι τύποι, με συχνότερη τη γενικευμένη μυασθένεια gravis, που επηρεάζει πολλές μυϊκές ομάδες. Υπάρχει επίσης η οφθαλμική μυασθένεια, που περιορίζεται στους μύες των ματιών, καθώς και σπανιότερες μορφές όπως η νεογνική μυασθένεια που εμφανίζεται στα νεογέννητα από μητέρες με τη νόσο.
Πώς γίνεται η διάγνωση
Η διάγνωση βασίζεται σε κλινικά συμπτώματα και επιβεβαιώνεται με ειδικές εξετάσεις. Αυτές περιλαμβάνουν ηλεκτρομυογράφημα (EMG), εξετάσεις αίματος για αντισώματα, τεστ κοπώσεως, καθώς και απεικονιστικές εξετάσεις για έλεγχο του θύμου αδένα (CT ή MRI).
Θεραπευτικές επιλογές
Η θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα που βελτιώνουν την επικοινωνία νεύρων-μυών (όπως η πυριδοστιγμίνη), ανοσοκατασταλτικά, κορτικοστεροειδή, πλάσμαφαίρεση (plasmapheresis), ή ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη (IVIG) για κρίσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, συστήνεται χειρουργική αφαίρεση του θύμου αδένα (θυμεκτομή).
Πότε να επισκεφθείτε γιατρό
Αν παρατηρείτε συμπτώματα όπως ανεξήγητη μυϊκή αδυναμία, δυσκολία στην όραση, στην κατάποση ή στην ομιλία, καλό είναι να απευθυνθείτε σε νευρολόγο. Η έγκαιρη διάγνωση είναι καθοριστική για τη διαχείριση της νόσου και την αποφυγή επιπλοκών, όπως η μυασθενική κρίση, που αποτελεί επείγον περιστατικό.
Με πληροφορίες από:
Myasthenia Gravis Foundation of America
WebMD
πηγή: in2life.gr