Health Rodos: Όταν γίνεσαι μαμά, οι προτεραιότητες αλλάζουν. Το ίδιο και οι ισορροπίες στη σχέση. Η κόπωση, η πίεση της καθημερινότητας και οι απαιτήσεις της οικογενειακής ζωής μπορούν να φέρουν στην επιφάνεια συνήθειες που πληγώνουν. Σύμφωνα με ψυχολόγους και συμβούλους ζευγαριών, υπάρχουν πέντε συγκεκριμένες συμπεριφορές που συναντώνται συχνά και έχουν τη δύναμη να φθείρουν ακόμα και την πιο δεμένη σχέση.
1. Όταν περιμένουμε να μας καταλάβει χωρίς να μιλήσουμε
«Μα δεν το καταλαβαίνει; Δεν βλέπει ότι έχω φτάσει στα όριά μου;» Πόσες φορές το έχουμε σκεφτεί… Πολλοί από εμάς περιμένουμε από τον σύντροφό μας να “διαβάσει” το μυαλό μας. Να καταλάβει ότι έχουμε ανάγκη από λίγη βοήθεια, λίγη κατανόηση, ένα χάδι παραπάνω.
Όμως η αγάπη, όσο δυνατή κι αν είναι, δεν κάνει κανέναν… τηλεπαθητικό. Αν δεν εκφράσουμε με λόγια αυτό που νιώθουμε, πώς μπορεί ο άλλος να μας στηρίξει ουσιαστικά; Αυτή η συνήθεια γεννά απογοήτευση, θυμό και απόσταση. Η λύση; Να μάθουμε να μιλάμε – ακόμα κι όταν είναι δύσκολο.
2. Όταν μετράμε «ποιος έκανε τι»
Η φροντίδα του σπιτιού, των παιδιών, της καθημερινότητας γενικά, δεν είναι αγώνας δρόμου. Δεν υπάρχει τρόπαιο για το ποιος έκανε τις περισσότερες δουλειές ή ποιος θυσίασε περισσότερα. Κι όμως, πολλές φορές κρατάμε μέσα μας νοερά «λίστες» που γεμίζουν γκρίνια και πικρία: «Εγώ έκανα τα πάντα σήμερα. Εκείνος τι έκανε;»
Αυτή η ανταγωνιστική στάση κάνει τη σχέση να μοιάζει με πεδίο μάχης αντί για ασφαλές λιμάνι. Η αγάπη χρειάζεται προσφορά χωρίς ανταλλάγματα. Όταν δίνεις επειδή το νιώθεις – και όχι για να πάρεις πίσω – τότε η ισορροπία επιστρέφει.
3. Όταν η απογοήτευση μετατρέπεται σε επίθεση
Μπορεί να έχουμε μαζέψει πολλά μέσα μας. Αλλά αντί να μιλήσουμε με ηρεμία, ξεσπάμε με ένταση: «Πάλι δεν έκανες τίποτα!» «Δεν αντέχω άλλο!» Οι φωνές, οι ειρωνείες, οι λέξεις-μαχαίρια γίνονται όπλα που πληγώνουν βαθιά.
Αντί για ουσιαστική συζήτηση, επιλέγουμε την επίθεση. Και τότε, ακόμα κι αν έχουμε δίκιο, το χάνουμε. Οι ψυχολόγοι συμφωνούν: το κλειδί είναι η ανοιχτή, ήρεμη επικοινωνία. Να μιλάμε με την καρδιά μας, όχι με τον θυμό μας.
4. Όταν οι “συμβουλές” είναι τελικά τρόπος ελέγχου
«Μην κάνεις αυτό, δεν είναι σωστό», «Άσε με να σου πω εγώ καλύτερα πώς να το χειριστείς». Όταν ο σύντροφός μας μεταμορφώνεται σε “προπονητή ζωής”, τα όρια αρχίζουν να θολώνουν. Εκεί που ζητάμε κατανόηση, παίρνουμε καθοδήγηση. Κι αυτή η στάση – όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι – μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε εγκλωβισμένοι.
Η ισότιμη σχέση δεν χρειάζεται “εκπαιδευτή”. Χρειάζεται έναν σύντροφο που να μας στηρίζει, όχι να μας καθοδηγεί σε κάθε βήμα.
5. Όταν δεν ακούμε πραγματικά το άλλο
«Ναι, ναι σε ακούω…». Πόσες φορές απαντάμε αυτόματα, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε απορροφημένοι στο κινητό ή στις σκέψεις μας; Η ουσιαστική ακρόαση είναι σπάνια. Κι όμως, είναι θεμέλιο σε κάθε σχέση. Όταν ακούμε πραγματικά, χωρίς να διακόπτουμε, χωρίς να βιαζόμαστε να απαντήσουμε, δίνουμε χώρο στον άλλον να νιώσει ότι μετράει, ότι είναι σημαντικός.
Η αληθινή ακρόαση είναι πράξη αγάπης
Κάθε σχέση έχει τα πάνω και τα κάτω της. Το να αναγνωρίσουμε αυτές τις ενοχλητικές – αλλά συχνά επαναλαμβανόμενες – συνήθειες, είναι το πρώτο βήμα για να προστατεύσουμε τον δεσμό μας. Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στη μέση, η ποιότητα της σχέσης επηρεάζει όχι μόνο εμάς, αλλά και εκείνα.
Η αγάπη δεν φεύγει από τη μία στιγμή στην άλλη. Φθείρεται από τις μικρές καθημερινές πληγές. Αν, όμως, δείξουμε την πρόθεση να αλλάξουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη, να ακούσουμε και να συνδεθούμε ξανά, τότε έχουμε πολλές πιθανότητες να την σώσουμε.
Γιατί αξίζει. Για εμάς, για εκείνον, για την οικογένεια που χτίσαμε μαζί.
πηγή: mama365.gr
