Health Rodos: Συχνά ξεχνάμε πως η γλώσσα διαμορφώνει τον εσωτερικό κόσμο ενός παιδιού. Μια φράση που για εμάς ίσως μοιάζει αθώα, για εκείνο μπορεί να σημαίνει απόρριψη, ντροπή ή σύγχυση. Ας δούμε, λοιπόν, πέντε λέξεις ή φράσεις που καλό είναι να αποφεύγουμε να λέμε στα εγγόνια μας, αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά υποστηρικτικοί, τρυφεροί και συναισθηματικά παρόντες.
1. «Μην κλαις»
Ίσως σου φαίνεται λογικό να πεις στο εγγόνι σου να σταματήσει να κλαίει, ειδικά αν νιώθεις αβοήθητος ή αν σε πληγώνει να το βλέπεις στενοχωρημένο. Όμως το κλάμα είναι μια υγιής, φυσιολογική αντίδραση. Όταν του λες να μη νιώθει αυτό που νιώθει, του στέλνεις το μήνυμα πως τα συναισθήματά του δεν είναι αποδεκτά. Αντί γι’ αυτό, πες κάτι όπως: «Βλέπω ότι είσαι στενοχωρημένος. Θες να μου πεις τι έγινε;»
2. «Όταν εγώ ήμουν παιδί…»
Αυτό το ξεκίνημα – όσο καλοπροαίρετο κι αν είναι – συνήθως καταλήγει σε μια σύγκριση που μειώνει. Τα παιδιά ζουν στο τώρα, όχι στη δεκαετία του ’60 ή του ’80. Δεν έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι οι δικές τους δυσκολίες είναι «τίποτα μπροστά σε όσα περάσατε εσείς». Αυτό τα κάνει να νιώθουν ότι δεν έχουν δικαίωμα να παραπονεθούν ή να λυγίσουν. Αντί για συγκρίσεις, προσφέρετε κατανόηση: «Ήταν δύσκολη η μέρα σου; Θέλεις μια αγκαλιά;»
3. «Είσαι υπερβολικός/η»
Ακόμα και αν η αντίδραση του παιδιού φαίνεται δυσανάλογη στα μάτια μας, το να την χαρακτηρίσουμε υπερβολική ακυρώνει τη δική του πραγματικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, διδάσκουμε στο παιδί να αμφιβάλλει για τα δικά του συναισθήματα. Αντίθετα, μπορείς να πεις: «Καταλαβαίνω ότι αυτό σε αναστάτωσε. Θες να το συζητήσουμε;»

4. «Έλα να σου δείξω πώς γίνεται σωστά»
Αυτή η φράση – ακόμη και όταν λέγεται με καλή πρόθεση – συχνά στέλνει το μήνυμα ότι το παιδί «τα κάνει όλα λάθος». Και, ακόμα πιο σημαντικό, μπορεί να υπονομεύσει τους ίδιους τους γονείς, αν ειπωθεί μπροστά τους. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες έχουν πολύτιμη εμπειρία, αλλά πρέπει να ξέρουν πότε και πώς να τη μοιράζονται. Όπως λέει και η DeeDee Moore, «Αν δεν σου ζητήθηκε η γνώμη, ίσως να μην είναι η κατάλληλη στιγμή να την προσφέρεις». Αν πρόκειται για θέμα ασφάλειας, φυσικά μίλα. Αλλιώς, κάνε πίσω, με αγάπη.
5. «Αν δεν φας/αν δεν κάτσεις καλά, δε σ’ αγαπάω»
Ναι, το ξέρουμε. Πολλές φορές λέγονται πράγματα «για να συμμορφωθεί το παιδί», αλλά τέτοιες φράσεις είναι βαθιά πληγωτικές. Η αγάπη δεν πρέπει ποτέ να παρουσιάζεται ως κάτι που μπορεί να κερδηθεί ή να χαθεί. Ένα παιδί πρέπει να νιώθει απόλυτα ασφαλές στην αγάπη του παππού και της γιαγιάς. Αντί για εκφοβισμό, δοκίμασε: «Καταλαβαίνω ότι δεν θες να φας τώρα. Θες να δοκιμάσουμε να φάμε μαζί σε λίγο;»
Γιατί έχει σημασία;
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι συχνά το καταφύγιο των παιδιών. Μπορούν να γίνουν γέφυρες συναισθηματικής ασφάλειας, φροντίδας και τρυφερότητας. Όμως για να το καταφέρουν αυτό, χρειάζεται να δουν τον ρόλο τους όχι σαν εκείνον που «ξέρει καλύτερα», αλλά σαν αυτόν που αγαπά πιο ήσυχα, πιο ταπεινά, πιο σταθερά.
Όπως λέει και η Moore: «Ρώτα τον εαυτό σου: “Προσπαθώ να βοηθήσω ή να δείξω ότι ξέρω καλύτερα;”» Αυτή η ερώτηση μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Αγαπημένοι μας παππούδες και γιαγιάδες, σας χρειαζόμαστε. Όχι για να μας πείτε πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Αλλά για να μας κρατάτε, εμάς και τα παιδιά μας, μέσα σε έναν κύκλο άνευ όρων αποδοχής και αγάπης!
Πληροφορίες από το Scarymommy.com
πηγή: mama365.gr