Health Rodos:

Αυτό που έχει σημασία είναι πως τα τελευταία 10 χρόνια μεγαλώνει μόνος τα παιδιά του, μάνα και πατέρας μαζί, βράχος ακλόνητος στο σπίτι του, και κάνει χωρίς να αγκομαχά όλα αυτά που κάποιοι ονομάζουν «μαμαδίστικα». Ένας μπαμπάς που όταν τον γνώρισα δεν ένιωσα μόνο θαυμασμό για εκείνον, αλλά και θυμό για όλους όσους δεν είναι σαν κι αυτόν. Θύμωσα με εκείνους τους μπαμπάδες που όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να κάνουν τη διαφορά στη ζωή των παιδιών τους, εκείνοι την πήραν και την πέταξαν στα σκουπίδια: τα παραμέλησαν, τα εκφόβισαν, τους φέρθηκαν σαν να είναι βάρος, τα κακοποίησαν, τα γέμισαν πληγές και τραύματα που δεν θα ξεπεράσουν ποτέ. Θύμωσα με εκείνους τους μπαμπάδες που όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να κάνουν τη διαφορά στη ζωή της οικογένειάς τους, εκείνοι την περιφρόνησαν σαν να ήταν το μεγαλύτερο βαρίδι της ζωής τους: αδιαφόρησαν, απάτησαν, έδειραν, απαξίωσαν, έγιναν κτητικοί, καταπίεσαν και η μόνη ευθύνη που καταδέχτηκαν να αναλάβουν ήταν αυτή του «άντρα του κουβαλητή». Θύμωσα με το στερεότυπο που θέλει τη μάνα «ήρωα» και «θύμα». Θύμωσα που όταν ένας μπαμπάς κάνει το ένα τέταρτο από αυτά που κάνει μια μαμά τον ξεχωρίζουμε και τον επαινούμε, ενώ τη μαμά που κάνει και τα τέσσερα τέταρτα, την κρίνουμε ό,τι κι αν κάνει, δεν είναι ποτέ αρκετό. Ημέρα της μητέρας σήμερα, θυμήθηκα την ιστορία του συγκεκριμένου μπαμπά που αποδεικνύει ότι ένας μπαμπάς μπορεί να γίνει μάνα και πατέρας μαζί, όπως και μια μαμά μπορεί να γίνει πατέρας και μάνα μαζί. Τα παιδιά, όμως, χρειάζονται δύο γονείς, γι’ αυτό και η μητρότητα δεν θα έπρεπε να λογίζεται σαν κάτι διαφορετικό απ’ την πατρότητα. Ο καθένας έχει τον ρόλο του – δύο ρόλοι εξίσου σημαντικοί- και μοιράζονται την ίδια τεράστια ευθύνη: να μεγαλώσουν σωστά έναν άλλον άνθρωπο. Σε κάποιες περιπτώσεις, η ζωή τα φέρνει έτσι και δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να μεγαλώσεις τα παιδιά σου μόνος σου κι εκεί οι υπόλοιποι σκύβουμε το κεφάλι μας με θαυμασμό και βοηθάμε όπως μπορούμε. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, όμως, αναγκάζεσαι να μεγαλώσεις μόνος τα παιδιά σου επειδή τα λάθος στερεότυπα και η έλλειψη παιδείας μεγαλώνουν ανθρώπους που, δυστυχώς, δεν είναι σαν τον μπαμπά της ιστορίας μας.Οι γονείς πρέπει να είναι μαζί (ακόμα κι όταν είναι χώρια), να μοιράζονται, να συναποφασίζουν, να συζητούν, να βάζουν πάνω απ’ όλα τα παιδιά, να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Ίσως δεν θα έπρεπε να γιορτάζουμε άλλη μέρα τη μητέρα κι άλλη τον πατέρα και να υπάρχει μία μέρα που θα τιμούμε τους γονείς. Ίσως αν πάψουμε να κάνουμε αυτόν τον διαχωρισμό, σταματήσει και η αντίληψη ότι είναι φυσιολογικό για μια μάνα να κουβαλά όλες τις ευθύνες στις πλάτες της, ενώ ο μπαμπάς οριακά να ξέρει σε ποιο συρτάρι είναι οι κάλτσες του. Μέχρι τότε, χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες του κόσμου. Και ακόμα περισσότερα χρόνια στους μπαμπάδες που είναι μαμάδες και μπαμπάδες μαζί και στις μαμάδες που είναι μπαμπάδες και μαμάδες μαζί.

πηγή: mama365.gr