Health Rodos: Η δική μου κόρη είναι τριών. Και κάθε πρωί που φτάνουμε έξω από την πόρτα του παιδικού, η σκηνή επαναλαμβάνεται: τα δακρυσμένα μάτια της να με κοιτούν ικετευτικά, τα χεράκια της να με σφίγγουν με όση δύναμη έχουν, η φωνούλα της να φωνάζει «Μαμά, μη φύγεις!». Κι εγώ… εγώ να προσπαθώ να χαμογελώ, ενώ μέσα μου ουρλιάζω.
Ο πανικός και η ενοχή
Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Μια φωνή στο κεφάλι μου λέει: «Πάρε την αγκαλιά και φύγε, δεν το αντέχεις ούτε εσύ ούτε εκείνη». Κι αμέσως έρχεται η άλλη φωνή: «Κάνε κουράγιο, είναι για το καλό της. Θα συνηθίσει. Πρέπει να μείνει».
Αυτό το τράβηγμα ανάμεσα στο ένστικτο και στη λογική είναι ίσως το πιο σκληρό μάθημα που δίνει η μητρότητα. Θέλεις να προστατέψεις, να σώσεις, να γίνεις η ασπίδα του παιδιού σου. Αλλά ξέρεις πως το να το κρατήσεις συνέχεια κολλημένο πάνω σου δεν είναι λύση.
Και κάπου εκεί μπαίνει η ενοχή. Γιατί φεύγεις αφήνοντάς το να κλαίει. Γιατί νιώθεις σαν να το προδίδεις. Γιατί σκέφτεσαι πως θα θυμάται αυτά τα πρωινά σαν στιγμές εγκατάλειψης, ενώ εσύ το μόνο που κάνεις είναι να παλεύεις να του μάθεις ανεξαρτησία.
Η στιγμή της απόγνωσης
Υπάρχουν μέρες που βγαίνω από τον παιδικό και δεν μπορώ να οδηγήσω αμέσως. Κάθομαι μέσα στο αυτοκίνητο και κλαίω. Κλαίω γιατί η εικόνα της μικρής μου να σπαράζει είναι φρέσκια στο μυαλό μου. Κλαίω γιατί νιώθω αδύναμη. Κλαίω γιατί φοβάμαι μήπως το τραυματίζω ψυχικά.
Και μετά, μες στην απόγνωσή μου, ανοίγω το κινητό, ψάχνω άρθρα, ρωτάω άλλες μαμάδες. Όλες λένε το ίδιο: «Περνάει. Θα συνηθίσει. Είναι μια φάση». Μια φάση που μοιάζει ατέλειωτη όταν τη ζεις.
Τα μικρά σημάδια ελπίδας
Κι όμως, υπάρχουν στιγμές που με κάνουν να αντέχω. Όταν γυρίζω να την πάρω το μεσημέρι και τη βλέπω να παίζει, να γελάει, να έχει φίλους. Εκεί, ανασαίνω ξανά. Εκεί λέω: «Εντάξει, άξιζε όλο αυτό το μαρτύριο».
Αυτά τα μικρά σημάδια είναι σαν χρυσά νομίσματα που μαζεύω για να πληρώνω το τίμημα του πρωινού αποχωρισμού. Είναι η απόδειξη ότι το παιδί μου δεν καταστρέφεται, ότι μαθαίνει να προσαρμόζεται, ότι μεγαλώνει.
Η αλήθεια που κρύβουμε οι μαμάδες
Λέμε συχνά ότι «τα παιδιά προσαρμόζονται πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουμε». Και είναι αλήθεια. Αυτό που δεν λέμε τόσο εύκολα, είναι ότι οι μαμάδες δεν προσαρμοζόμαστε το ίδιο γρήγορα. Γιατί εμείς μένουμε με την εικόνα του παιδιού μας να κλαίει. Γιατί εμείς παλεύουμε με τον εαυτό μας να μην τρέξουμε πίσω.
Η δική μου αλήθεια είναι πως κάθε πρωί, έξω από τον παιδικό, σπάω λίγο ακόμα. Και ξανακολλάω το μεσημέρι που την παίρνω στην αγκαλιά μου.
Το μάθημα της μητρότητας
Νομίζω πως αυτά τα δύσκολα πρωινά είναι κομμάτι της εκπαίδευσης και για εμάς. Μαθαίνουμε να αφήνουμε, να εμπιστευόμαστε, να κρατάμε τον πόνο μέσα μας χωρίς να τον πετάμε πάνω στο παιδί. Μαθαίνουμε πως η μητρότητα δεν είναι μόνο χάδια και αγκαλιές, αλλά και αποχωρισμοί, ενοχές, δάκρυα κρυμμένα πίσω από γυαλιά ηλίου.
Κι όσο κι αν πονάει, βαθιά μέσα μου ξέρω πως χτίζουμε και οι δύο αντοχή. Εκείνη στο να μπαίνει σε έναν καινούργιο κόσμο χωρίς εμένα, κι εγώ στο να την αφήνω να μεγαλώσει χωρίς να τη φυλακίζω στο φόβο μου.
Ένα σεμινάριο για όλες τις μαμάδες
Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές και ζεις το ίδιο κάθε πρωί, θέλω να σου πω δυο πράγματα: πρώτον, δεν είσαι μόνη και δεύτερον, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν αν σε βοηθήσουν.
Το σεμινάριο του mama365.gr «Το Βαλιτσάκι της Μετάβασης: Οδηγός υποστήριξης στη νέα σχολική χρονιά», με τη Σύμβουλο Γονεϊκότητας, Κατερίνα Παλαμήδη, έρχεται να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει.
Σε αυτό το 2ωρο σεμινάριο, θα φτιάξεις το δικό σου «βαλιτσάκι» που θα περιέχει έναν πλήρη οδηγό για την υποστήριξη του παιδιού στην προσαρμογή και τις ανάγκες του σε αυτήν την περίοδο, μαζί με δραστηριότητες και εργαλεία συναισθηματικής ρύθμισης για όλη την οικογένεια.
Τι θα μάθεις:
- Τι συμβαίνει κατά τη διαδικασία της μετάβασης και της προσαρμογής στον εγκέφαλο ενός παιδιού και πώς εκφράζεται σε ηλικίες 3-6 ετών.
- Πώς να στηρίξεις το παιδί τις πρώτες εβδομάδες στο σχολείο, αλλά και όλη τη χρονιά.
- Στρατηγικές για τον βραδινό ύπνο και την ομαλή αποχώρηση το πρωί.
- Ποιες είναι οι ανάγκες των παιδιών και των γονιών αυτήν την περίοδο και πρακτικά εργαλεία συναισθηματικής διαχείρισης για όλη την οικογένεια.
- Διαχείριση γονικού άγχους, ενίσχυση υπομονής και διαχείριση εσωτερικών και οικογενειακών συγκρούσεων.
- Πώς το παιδί να μπορεί να βιώσει ασφάλεια μέσα στο καινούριο και την αλλαγή. Ποια είναι τα σταθερά σημεία που θα το ενδυναμώσουν.
- Πρακτικά εργαλεία συν-ρύθμισης του παιδιού με τον γονιό και υποστήριξη συναισθηματικής έκφρασης του παιδιού.
- Τεχνικές για να ενισχύσετε την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία.
- Το ζευγάρι σε κοινή γραμμή.
- Αποτελεσματική επικοινωνία Γονιού-Παιδιού και ενίσχυση της τριγωνικής σχέσης Γονιός- Παιδί – Εκπαιδευτικός.
- Παιχνίδια και δραστηριότητες που καλλιεργούν κοινωνικές δεξιότητες.
- Στο τέλος θα υπάρχει χρόνος για ερωτήσεις και συζήτηση.
Ένα μήνυμα σε όλες τις μαμάδες
Ο πανικός, η απόγνωση, η ενοχή είναι κοινές σε όλες μας. Δεν σημαίνει ότι είμαστε κακές μαμάδες. Σημαίνει ότι αγαπάμε τόσο, που το άφημα μας τσακίζει. Κι αυτό το «άφημα» είναι η μεγαλύτερη πράξη αγάπης.
πηγή: mama365.gr
