Health Rodos: Θέλετε να μάθετε τι βιώνουν πραγματικά οι άνθρωποι που φτάνουν πολύ κοντά στον θάνατο; Μια γυναίκα σχεδόν πέθανε 7 φορές μοιράζεται την εμπειρία της και αποκαλύπτει πως δεν είδε ούτε φως ούτε τούνελ.

Μια μελέτη του Dr. Jeffrey Long, που δημοσιεύτηκε στο Missouri Medicine, βασισμένη σε πάνω από 3.700 αναφορές για επιθανάτιες εμπειρίες από την NDERF και αξιολογημένες με αυστηρή κλίμακα, αναδεικνύει εννέα κύριες γραμμές απόδειξης που υποστηρίζουν την πραγματικότητα και όχι απλώς την ψευδαίσθηση αυτών των εμπειριών.

Μεταξύ των κυριότερων ευρημάτων ξεχωρίζουν οι εξαιρετικά καθαρές, οργανωμένες αφηγήσεις που βιώθηκαν ενώ οι άνθρωποι βρίσκονταν σε κωματώδη ή «κλινικά νεκρή» κατάσταση, οι ικανότητές τους να περιγράφουν ακριβώς τι συνέβαινε γύρω τους στην περίοδο επανεκκίνησης μετά από καρδιακή ανακοπή, ακόμη και από ατόμα που ήταν τυφλά ή κάτω από γενική αναισθησία, καθώς και οι περιγραφές ζωής που ανασκοπούνται σε πρώτο πρόσωπο με έντονη συναισθηματική χροιά.
Επιπλέον, οι εμπειρίες με «έξοδο από το σώμα», οι συναντήσεις με αποθανόντες αγαπημένους και τα βαθιά ψυχικά ή υπαρξιακά μηνύματα που ακολουθούν, όπως μειωμένος φόβος θανάτου, ενισχυμένη ενσυναίσθηση και αξίες ζωής, εμφανίζονται στερεά και με στατιστική ισχύ. Συνολικά, οι αφηγήσεις, οι εμπειρογνωμοσύνες και οι μαζικές αναδρομές ζωής κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι οι εμπειρίες αυτές δεν μπορούν να εξηγηθούν απλώς με γνώση για τη φυσική λειτουργία του εγκεφάλου και συχνά θεωρούνται από τους ίδιους τους αφηγητές τους ως «εντελώς πραγματικές».

Η Shona Hirons έχει ζήσει τον καρκίνο, ένα σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα με ποδήλατο και ήταν ακόμα και σε κώμα δύο εβδομάδων, δηλώνοντας ότι «δεν φοβάται πλέον τον θάνατο».
Μια γυναίκα που επέζησε θαυματουργά από επτά απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων ενός μικρού εγκεφαλικού και του καρκίνου, αποκάλυψε ότι δεν βίωσε κανένα φωτεινό φως ή τούνελ κατά τη διάρκεια των στιγμών που άγγιξε τον θάνατο.

Η Shona Hirons, πρώην δικηγόρος που έγινε σύμβουλος συμπεριφοράς, φυσικής κατάστασης και διατροφής από το Portishead του Somerset, έχει περάσει από ένα μικρό εγκεφαλικό, «τρύπα»  στην καρδιά, ένα σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα με ποδήλατο, καρκίνο, Covid, πνευμονία και βακτηριακή μηνιγγίτιδα.
Παρά το γεγονός ότι κάποτε βρέθηκε σε κώμα με πρήξιμο στον εγκέφαλο, η Shona υποστηρίζει ότι αυτές οι τραυματικές εμπειρίες εξάλειψαν τον φόβο της για τον θάνατο και δηλώνει ότι είναι πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Πιστεύει ότι οι στενές επαφές της με τον θάνατο της δίδαξαν ένα βαθύ «μάθημα» για τη ζωή.

Πώς βίωσε η 50χρονη την επιθανάτια εμπειρία της;
Αναλογιζόμενη την πορεία της, η Shona ανέφερε: «Δεν φοβάμαι πια τον θάνατο. Δύο χρόνια μετά το ατύχημά μου με το ποδήλατο, διαγνώστηκα με καρκίνο και ήξερα απλά, κάπως, ότι δεν θα με σκοτώσει».
Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι βλέπουν έντονα φώτα ή τούνελ όταν «πεθαίνουν», αλλά η Shona είπε ότι δεν είδε τίποτα.

«Δεν είχα καμία εμπειρία έξω από το σώμα μου [κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε από τις κοντινές επαφές με τον θάνατο]. Υποθέτω πως συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό μέρος εκείνη την εποχή, οπότε αυτό δεν βοήθησε».
«Δεν έχω καμία ανάμνηση από όταν ήμουν σε κώμα και μετά, δεν ένιωσα καν φόβο για την εγχείρηση. Νομίζω ότι αυτά τα γεγονότα ήταν τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί ποτέ».
Η Shona λέει ότι οι εμπειρίες κοντά στον θάνατο έχουν «αλλάξει εντελώς τη νοοτροπία της». Την ώθησαν ακόμα και να αλλάξει καριέρα, εγκαταλείποντας τη νομική για τη συμβουλευτική.

«Πλέον είμαι πολύ πιο θετικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση άτομο. Μου έμαθε να αγαπώ τη ζωή και να είμαι καλή με τον εαυτό μου κάθε μέρα – κάτι με το οποίο δυσκολευόμουν πραγματικά παλαιότερα».
Η Shona, που βρίσκεται πλέον λίγο μετά τα 50, θυμάται το ακραίο άγχος και την εξουθένωση που βίωσε στα νεότερά της χρόνια, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού εγκεφαλικού μόλις στα 22 της.
Πέρασε μια δεκαετία μέχρι να ανακαλυφθεί η τρύπα στην καρδιά της, που απαιτούσε ανοιχτή καρδιοχειρουργική επέμβαση. Μετά την ανάρρωση, η Shona άρχισε να κάνει ποδήλατο για να αποτρέψει προβλήματα υγείας.

Ωστόσο, η καταστροφή χτύπησε το 2017 όταν είχε ένα σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα με το ποδήλατο. Η Shona θυμήθηκε: «Ο μπροστινός μου τροχός χτύπησε ξαφνικά μια λακκούβα στον δρόμο. Πετάχτηκα πάνω από το τιμόνι και το πρόσωπό μου προσγειώθηκε σε ένα σπασμένο κομμάτι του πεζοδρομίου. Έχασα τις αισθήσεις μου και στο νοσοκομείο με έβαλαν σε τεχνητό κώμα λόγω του πρηξίματος στον εγκέφαλο».
Το παιχνίδι της μοίρας που τελικά την πείσμωσε για ζωή
Ξυπνώντας δύο εβδομάδες αργότερα, η Shona αρχικά δεν είχε επίγνωση της σοβαρότητας των τραυμάτων της, ανακαλώντας: «Όταν ξύπνησα δύο εβδομάδες μετά, νόμιζα ότι είχα απλώς σπάσει το δάχτυλό μου, οπότε δεν καταλάβαινα όλο αυτόν τον θόρυβο».
Μετά το ατύχημα, η Shona υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική αποκατάσταση προσώπου αφού συνέτριψε το ζυγωματικό της και έσπασε όλα τα οστά στην αριστερή οφθαλμική περιοχή, με τους γιατρούς να της δίνουν μόνο 20% πιθανότητες επιβίωσης.
Η δοκιμασία της συνεχίστηκε όταν διαγνώστηκε με καρκίνο της μήτρας δύο χρόνια μετά το ατύχημα, το οποίο περιγράφει ως ένα «μεγάλο ξύπνημα» που της έδειξε πόσο εξουθενωμένη ένιωθε.
Αναλογιζόμενη το παρελθόν της, εξέφρασε:
«Δούλευα 80 ώρες την εβδομάδα και ένιωθα ότι ήταν δουλειά μου να κάνω τα πάντα, τόσο στη δουλειά όσο και στο σπίτι. Με έκανε να σκεφτώ και κατάλαβα ότι μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή».
«[Έτσι] η νοοτροπία μου ήταν σε καλό σημείο [όταν μου είπαν ότι έχω καρκίνο]. Θυμάμαι ο γιατρός μου να μου λέει ότι ίσως ο καρκίνος προκλήθηκε από την ποσότητα του στρες και του τραύματος που είχα περάσει».
«Υποθέτω ότι δεν θα μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα. Έπαιρνα τα πράγματα μία μέρα τη φορά, έκανα θεραπεία και εγχείρηση και στάθηκα τυχερή που πήρα το καθαρό αποτέλεσμα οκτώ μήνες μετά».

Η ανθεκτική μητέρα ενός παιδιού αντιμετώπισε άλλη μια τρομακτική δοκιμασία το 2024 όταν αρρώστησε με Covid. Ο ιός επιδεινώθηκε γρήγορα, οδηγώντας σε πνευμονία και επιπλοκές από βακτηριακή μηνιγγίτιδα.
Το αισιόδοξο μήνυμα που στέλνει
Ωστόσο, παρά τις στενές επαφές της με τον θάνατο, η Shona απλώς βλέπει αυτά τα γεγονότα ως «τη ζωή να ακολουθεί την πορεία της». Όπως εξηγεί: «[Όταν αρρώστησα πέρυσι], δεν ένιωσα ότι η ζωή με τιμωρούσε, στην πραγματικότητα το βρήκα αρκετά αστείο».
«Δεν φοβάμαι τίποτα πια. Η οικογένειά μου αστειεύεται ότι πρέπει να με τυλίξουν σε προστατευτικό υλικό, αλλά είμαι αποφασισμένη να συνεχίσω να ζω την καλύτερη ζωή μου και να την αξιοποιώ στο έπακρο, γιατί κανείς μας δεν ξέρει πότε έρχεται η ώρα του».
«Δίνω προτεραιότητα στην υγεία μου, γιατί αν δεν αφιερώσεις χρόνο για την υγεία, αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να αφιερώσεις χρόνο για την αρρώστια», κατέληξε.
Φωτογραφία: Jam Press

 
ΠΗΓΗ: www.oloygeia.gr

πηγή: giatros-in.gr