Health Rodos: Σε μια ιδιαίτερα δημοφιλή ανάρτηση στο Reddit, ένας γονιός μοιράστηκε με απόλυτη ειλικρίνεια: «Αγαπάω όλα μου τα παιδιά, αλλά δεν μου είναι όλα το ίδιο ευχάριστα στην καθημερινότητα». Η εξομολόγηση αυτή άνοιξε έναν τεράστιο διάλογο γύρω από ένα θέμα ταμπού για πολλές οικογένειες: την προσωπική προτίμηση ή, πιο σωστά, τη «χημεία» που μπορεί να έχουμε με το ένα μας παιδί περισσότερο από το άλλο.
Αγάπη και συμπάθεια: μια λεπτή αλλά ουσιαστική διαφορά
Αγαπάμε τα παιδιά μας βαθιά γιατί είναι δικά μας. Τα φέραμε στον κόσμο, τα μεγαλώνουμε, αγωνιζόμαστε για αυτά. Η αγάπη δεν μετριέται και δεν συγκρίνεται. Όμως, η συμπάθεια — η ευκολία στην επικοινωνία, το δέσιμο του χαρακτήρα, η απόλαυση της συνύπαρξης — είναι κάτι πιο ρευστό και ανθρώπινο.Ένας γονιός μπορεί να νιώθει πιο κοντά στο παιδί που του μοιάζει, που έχει παρόμοιο χιούμορ, που δεν προκαλεί έντονες συγκρούσεις. Αντίθετα, μπορεί να δυσκολεύεται με ένα παιδί που είναι πιο έντονο, πιο απαιτητικό συναισθηματικά, ή που του θυμίζει τα πιο δύσκολα κομμάτια του εαυτού του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το αγαπά λιγότερο. Απλώς, η σχέση απαιτεί περισσότερη προσπάθεια.
Όταν η ενοχή χτυπά την πόρτα
Πολλοί γονείς νιώθουν τεράστια ενοχή όταν αναγνωρίζουν ότι «τους βγαίνει» πιο εύκολα η αγάπη ή η συντροφικότητα με το ένα παιδί. Το πρώτο βήμα είναι η αποδοχή αυτής της αλήθειας. Δεν είμαστε κακοί γονείς επειδή δεν περνάμε εξίσου καλά με όλα μας τα παιδιά — είμαστε άνθρωποι. Όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους στη ζωή μας, έτσι και τα παιδιά μας έχουν διαφορετικές προσωπικότητες και συμπεριφορές, που επηρεάζουν την καθημερινή δυναμική.
Η δύναμη της αυτογνωσίας
Το σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε αυτά τα συναισθήματα χωρίς να τα αφήσουμε να επηρεάσουν τις πράξεις μας. Όπως σχολίασε ένας χρήστης του Reddit: «Ελπίζω να μην το δείχνεις». Και είναι αλήθεια — τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε. Αν νιώσουν ότι δεν τα συμπαθούμε ή ότι προτιμούμε το αδερφάκι τους, πληγώνονται βαθιά. Η διαχείριση αυτών των συναισθημάτων απαιτεί ωριμότητα, ειλικρίνεια με τον εαυτό μας και, κυρίως, συνειδητή προσπάθεια να δείχνουμε την ίδια αγάπη, στήριξη και ενίσχυση σε όλα μας τα παιδιά — ανεξάρτητα από τις στιγμιαίες μας διαθέσεις.
Η σχέση μας με το παιδί μπορεί να αλλάξει στο μέλλον
Αξίζει να θυμόμαστε και κάτι ακόμη: αυτή η «συμπάθεια» δεν είναι στατική. Πολλοί γονείς παραδέχονται ότι η σχέση με κάθε παιδί αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Άλλες φορές έχουμε περισσότερη υπομονή με ένα παιδί και άλλες φορές εκείνο μας απογοητεύει ή μας δυσκολεύει. Ένα νήπιο με έντονες κρίσεις θυμού ή ένας έφηβος που αμφισβητεί τα πάντα μπορεί να μας απομακρύνει προσωρινά, χωρίς όμως να σπάσει τον βαθύτερο δεσμό μας μαζί του.
Ο ρόλος του γονέα δεν είναι να είναι “φίλος”
Όπως σημείωσε εύστοχα ο ίδιος ο γονιός στην ανάρτηση: «Η δουλειά μου δεν είναι να είμαι ο φίλος των παιδιών μου. Είναι να τα αγαπάω και να τα προετοιμάσω για να λειτουργήσουν στον κόσμο». Η γονική αγάπη δεν είναι πάντα “γλυκιά”. Είναι συχνά δύσκολη, γεμάτη προκλήσεις, θυσίες και αυτοκριτική. Και μέσα σε αυτή την πορεία, ίσως νιώσουμε ότι κάποια σχέση χρειάζεται παραπάνω δουλειά από άλλες.
Οι γονείς αγαπούν όλα τους τα παιδιά το ίδιο
Οι γονείς αγαπούν όλα τους τα παιδιά το ίδιο — με την καρδιά τους. Αλλά δεν είναι υποχρεωμένοι να τα συμπαθούν το ίδιο κάθε στιγμή. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην αφήνουμε αυτές τις στιγμιαίες προτιμήσεις να χρωματίζουν τη συμπεριφορά μας. Με ειλικρίνεια, αυτοπαρατήρηση και τρυφερότητα, μπορούμε να είμαστε δίκαιοι και παρόντες γονείς — ακόμα και όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με “δύσκολες” αλήθειες.
Πληροφορίες από parents.com
πηγή: mama365.gr
