Health Rodos: Η ευθύνη δεν ήταν δική του. Ήταν δική μου.
Η δική μου ανησυχία
Από την πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό, εγώ ήμουν εκείνη που έφευγα με δάκρυα. Εκείνος μπορεί να σταματούσε το κλάμα μετά από πέντε λεπτά, αλλά εγώ κουβαλούσα όλη μέρα έναν κόμπο στο στομάχι. Αν με ρωτούσες, θα έλεγα ότι ήταν φυσιολογικό: «είμαι μαμά, πονάω να τον αφήνω». Όμως το άγχος μου δεν έμενε κρυφό. Το ένιωθε, το διάβαζε στα μάτια μου, το απορροφούσε.
Το μήνυμα που περνούσα
Με κάθε αγκαλιά που παρατεινόταν, με κάθε βλέμμα γεμάτο αγωνία, του έστελνα το μήνυμα ότι «κάτι κακό συμβαίνει εδώ». Ότι το σχολείο δεν είναι ασφαλές, ότι πρέπει να μείνει κολλημένος πάνω μου για να είναι προστατευμένος. Δεν το έκανα επίτηδες· καμία μαμά δεν θέλει να φορτώσει στο παιδί της φόβους. Κι όμως, χωρίς να το καταλάβω, γινόμουν εγώ η αιτία που τα πρωινά μας γέμιζαν δάκρυα.
Η στιγμή της συνειδητοποίησης
Χρειάστηκε να μιλήσω με μια δασκάλα για να καταλάβω τι πραγματικά συνέβαινε. Μου είπε: «Μην ανησυχείς για εκείνον, μέσα στην τάξη χαμογελάει, παίζει, συμμετέχει. Το δύσκολο είναι ο αποχαιρετισμός – και εκεί φαίνεται ότι δυσκολεύεσαι περισσότερο εσύ». Τα λόγια της με χτύπησαν σαν κεραυνός. Ήταν η πρώτη φορά που κοίταξα κατάματα την αλήθεια: το δικό μου άγχος γινόταν τροχοπέδη στη δική του προσαρμογή.
Μαθαίνοντας να αποχωρίζομαι
Από τότε ξεκίνησα να δουλεύω πρώτα με τον εαυτό μου. Έμαθα να του χαμογελώ με σιγουριά, ακόμα κι αν μέσα μου έτρεμα. Έμαθα να κρατάω τον αποχαιρετισμό σύντομο, χωρίς πολλές αγκαλιές που έκαναν τον κόμπο πιο μεγάλο. Έμαθα να τον εμπιστεύομαι, να εμπιστεύομαι και τους δασκάλους του. Κι όσο εγώ άλλαζα, άλλαζε κι εκείνος.
Δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Υπήρχαν πρωινά που έτρεχαν δάκρυα κι από τα δύο μας μάτια. Όμως σιγά-σιγά, το κλάμα του κράταγε λιγότερο. Σήμερα, μπαίνει στην τάξη με πιο σίγουρο βήμα, κι εγώ φεύγω με πιο ήσυχη καρδιά.
Δέξου βοήθεια!
Αν δυσκολεύεσαι να δεχτείς τη νέα κατάσταση, δέξου τη βοήθεια ειδικών! Το σεμινάριο του mama365.gr «Το Βαλιτσάκι της Μετάβασης: Οδηγός υποστήριξης στη νέα σχολική χρονιά», με τη Σύμβουλο Γονεϊκότητας, Κατερίνα Παλαμήδη, έρχεται να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει.
Το σεμινάριο του mama365.gr «Το Βαλιτσάκι της Μετάβασης: Οδηγός υποστήριξης στη νέα σχολική χρονιά», με τη Σύμβουλο Γονεϊκότητας, Κατερίνα Παλαμήδη, έρχεται να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει.
Τι θα μάθεις:
- Τι συμβαίνει κατά τη διαδικασία της μετάβασης και της προσαρμογής στον εγκέφαλο ενός παιδιού και πώς εκφράζεται σε ηλικίες 3-6 ετών.
- Πώς να στηρίξεις το παιδί τις πρώτες εβδομάδες στο σχολείο, αλλά και όλη τη χρονιά.
- Στρατηγικές για τον βραδινό ύπνο και την ομαλή αποχώρηση το πρωί.
- Ποιες είναι οι ανάγκες των παιδιών και των γονιών αυτήν την περίοδο και πρακτικά εργαλεία συναισθηματικής διαχείρισης για όλη την οικογένεια.
- Διαχείριση γονικού άγχους, ενίσχυση υπομονής και διαχείριση εσωτερικών και οικογενειακών συγκρούσεων.
- Πώς το παιδί να μπορεί να βιώσει ασφάλεια μέσα στο καινούριο και την αλλαγή. Ποια είναι τα σταθερά σημεία που θα το ενδυναμώσουν.
- Πρακτικά εργαλεία συν-ρύθμισης του παιδιού με τον γονιό και υποστήριξη συναισθηματικής έκφρασης του παιδιού.
- Τεχνικές για να ενισχύσετε την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία.
- Το ζευγάρι σε κοινή γραμμή.
- Αποτελεσματική επικοινωνία Γονιού-Παιδιού και ενίσχυση της τριγωνικής σχέσης Γονιός- Παιδί – Εκπαιδευτικός.
- Παιχνίδια και δραστηριότητες που καλλιεργούν κοινωνικές δεξιότητες.
- Στο τέλος θα υπάρχει χρόνος για ερωτήσεις και συζήτηση.
Το μάθημα που πήρα
Με τη βοήθεια των ειδικών, κατάλαβα ότι το παιδί μου δεν χρειαζόταν να είναι «έτοιμο» για το σχολείο με τον τρόπο που το φανταζόμουν εγώ. Χρειαζόταν να δει εμένα έτοιμη να τον αποχωριστώ. Χρειαζόταν να νιώσει ότι πιστεύω σε εκείνον, ότι μπορεί να τα καταφέρει, ότι το σχολείο είναι ένα ασφαλές μέρος γεμάτο ευκαιρίες και χαρές.
Και ναι, ήταν δύσκολο να το αποδεχτώ. Γιατί πιο εύκολο είναι να κατηγορείς το παιδί ότι «δεν προσαρμόζεται», παρά να κοιτάς μέσα σου και να λες «εγώ πρέπει να αλλάξω». Όμως μόλις το παραδέχτηκα, ένιωσα πιο ελεύθερη.
Για κάθε μαμά που περνάει το ίδιο
Αν κι εσύ έχεις ένα παιδί που κλαίει κάθε πρωί στην πόρτα του σχολείου, θέλω να σου πω κάτι: δεν είσαι μόνη. Δεν σημαίνει ότι το παιδί σου είναι «δύσκολο», ούτε ότι κάτι δεν πάει καλά με την ανατροφή σου. Σημαίνει απλώς ότι ζείτε μαζί μια μεγάλη αλλαγή, κι ότι ίσως χρειάζεται να δουλέψεις λίγο περισσότερο με τον εαυτό σου, για να του δείξεις τον δρόμο.
Η αλήθεια είναι πως, στο τέλος της ημέρας, το παιδί προσαρμόζεται. Η μαμά είναι εκείνη που χρειάζεται περισσότερο χρόνο να αποδεχτεί τον αποχωρισμό. Και μόλις το κάνει, όλα αλλάζουν.
πηγή: mama365.gr
