Health Rodos: Πολλοί αναρωτιούνται γιατί μια γυναίκα δεν φεύγει από έναν κακοποιητικό γάμο. Η απάντηση δεν είναι απλή.
Ο φόβος, η οικονομική εξάρτηση, η ενοχή, η κοινωνική πίεση και η ψυχολογική χειραγώγηση είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που εγκλωβίζουν τα θύματα. Μάθετε τους 5 πιο συνηθισμένους λόγους και πώς μπορούμε να στηρίξουμε όσες γυναίκες παλεύουν να σπάσουν τον κύκλο της βίας.

Ωστόσο, το ερώτημα που συχνά τίθεται από τον κοινωνικό περίγυρο είναι: «Γιατί δεν φεύγει;». Η απάντηση δεν είναι ποτέ απλή. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κρατούν μια γυναίκα «δεμένη» σε έναν κακοποιητικό γάμο, και χρειάζεται κατανόηση – όχι κριτική.
Ακολουθούν πέντε από τους πιο συχνούς λόγους:
1. Ο φόβος
Ο φόβος είναι ίσως το πιο ισχυρό εμπόδιο. Οι γυναίκες που υφίστανται σωματική ή ψυχολογική βία φοβούνται τις συνέπειες της φυγής: εκδίκηση, απειλές κατά των παιδιών, ακόμη και κίνδυνο για τη ζωή τους. Ο φόβος συχνά παραλύει, κάνοντας την απόφαση για φυγή να μοιάζει αδύνατη ή και επικίνδυνη.

2. Η οικονομική εξάρτηση
Σε πολλές περιπτώσεις, η γυναίκα δεν έχει δικό της εισόδημα ή οικονομική ανεξαρτησία. Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, η ανησυχία για το πώς θα καταφέρει να τα μεγαλώσει μόνη της είναι τεράστια. Αυτή η οικονομική ανισορροπία συχνά χρησιμοποιείται από τον κακοποιητικό σύντροφο ως μέσο ελέγχου, κάνοντάς την να νιώθει παγιδευμένη.
3. Η κοινωνική πίεση και οι προκαταλήψεις
Η κοινωνία εξακολουθεί να ασκεί πίεση στις γυναίκες να «κρατήσουν τον γάμο τους», ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Ο φόβος του στιγματισμού, των σχολίων ή της απόρριψης από οικογένεια και φίλους είναι συχνά τόσο μεγάλος, που τις αποτρέπει από το να πάρουν την απόφαση του χωρισμού.

4. Η ψυχολογική φθορά
Η κακοποίηση δεν είναι μόνο σωματική – είναι και ψυχολογική. Ο συνεχής έλεγχος, οι ταπεινώσεις και η υποτίμηση οδηγούν σταδιακά τη γυναίκα να αμφισβητεί την αξία της. Πολλές φορές νιώθει ότι «δεν μπορεί καλύτερα» ή ότι «κανείς δεν θα την πιστέψει». Αυτό το αίσθημα αδυναμίας ενισχύει την παραμονή της στη σχέση.
5. Η αγάπη και η ελπίδα για αλλαγή
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, πολλές γυναίκες εξακολουθούν να αγαπούν τον σύντροφό τους ή να ελπίζουν ότι «θα αλλάξει». Οι στιγμές μεταμέλειας ή τρυφερότητας, που συχνά ακολουθούν έναν καβγά ή ένα επεισόδιο βίας, δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει προοπτική βελτίωσης. Αυτή η εναλλαγή «βίας και αγάπης» λειτουργεί σαν φαύλος κύκλος.

Τι μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία;
Η ευθύνη δεν ανήκει στη γυναίκα που δεν φεύγει, αλλά στο περιβάλλον που δεν προσφέρει αρκετή στήριξη. Ως φίλοι, συγγενείς ή ακόμα και ως απλοί πολίτες, χρειάζεται να ακούμε χωρίς να κρίνουμε, να ενημερώνουμε για διαθέσιμες δομές βοήθειας και να ενθαρρύνουμε κάθε γυναίκα να πιστέψει ότι υπάρχει διέξοδος.
Η κακοποιητική σχέση δεν είναι ποτέ «ιδιωτική υπόθεση». Είναι ένα κοινωνικό ζήτημα που μας αφορά όλους. Και όσο περισσότερη κατανόηση και στήριξη δείχνουμε, τόσο πιο πιθανό είναι μια γυναίκα να βρει τη δύναμη να φύγει και να διεκδικήσει μια ζωή με ασφάλεια και αξιοπρέπεια!

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ – ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ:
➤ Ενημερωθείτε για τις γραμμές βοήθειας (π.χ. 15900 στην Ελλάδα).
➤ Μην κρίνετε – δείξτε κατανόηση και στήριξη.
➤ Προσφέρετε ασφαλή διέξοδο, όχι μόνο συμβουλές.
➤ Ενθαρρύνετε την επικοινωνία με ψυχολόγο ή κοινωνικό λειτουργό.
➤ Θυμίστε ότι η ασφάλεια είναι προτεραιότητα, όχι η κοινωνική εικόνα.
Η κακοποίηση δεν είναι ποτέ επιλογή του θύματος.
Η κατανόηση των λόγων που κρατούν μια γυναίκα σε έναν τοξικό γάμο είναι το πρώτο βήμα για να της δώσουμε στήριξη και δύναμη να φύγει με ασφάλεια.

ΠΗΓΗ: www.newsitamea.gr

πηγή: giatros-in.gr