Health Rodos: Το gentle parenting —ή αλλιώς «στοργική ανατροφή»— υπόσχεται να μεγαλώσουμε παιδιά με αυτοπεποίθηση, σεβασμό και συναισθηματική νοημοσύνη. Βασίζεται σε σύγχρονες μελέτες για την ανάπτυξη του παιδιού και τονίζει τη σημασία της συναισθηματικής ασφάλειας. Όλα αυτά ακούγονται υπέροχα. Όμως, για πολλούς γονείς, η πραγματικότητα διαφέρει σημαντικά.
Ας δούμε, λοιπόν, γιατί αυτό το κατά τα άλλα όμορφο μοντέλο δεν ταιριάζει σε όλους τους γονείς —και γιατί δεν πρέπει να νιώθεις ενοχές γι’ αυτό.
1. Οι πολιτισμικές προσδοκίες συγκρούονται με το gentle parenting
Σε πολλές κουλτούρες, ειδικά στις πιο παραδοσιακές, το παιδί πρέπει να είναι «ήσυχο», «υπάκουο», να «μη μιλάει όταν μιλούν οι μεγάλοι». Η ιδέα ότι πρέπει να δίνεις στο παιδί σου χώρο να εκφραστεί, να ακούς τις απόψεις του, ακόμη και να του ζητάς συγγνώμη όταν κάνεις λάθος, μοιάζει ξένη.
Για πολλούς γονείς, αυτή η προσέγγιση μοιάζει σχεδόν με ανατροπή του τρόπου που μεγάλωσαν οι ίδιοι. Και όταν έχεις μεγαλώσει ακούγοντας «εγώ μεγάλωσα έτσι και βγήκα μια χαρά», είναι λογικό να αισθάνεσαι εσωτερική σύγκρουση όταν προσπαθείς να εφαρμόσεις κάτι τόσο διαφορετικό.
2. Η προσωπικότητα του παιδιού μπορεί να κάνει το gentle parenting εξουθενωτικό
Κανείς δεν μιλάει αρκετά γι’ αυτό, αλλά η προσωπικότητα του ίδιου του παιδιού παίζει τεράστιο ρόλο. Ένα παιδί έντονα πεισματάρικο, υπερευαίσθητο ή γεμάτο ενέργεια μπορεί να δοκιμάσει τα όρια και την υπομονή και του πιο ήρεμου γονιού.
Το να παραμένεις πάντα ήρεμος, υποστηρικτικός και γεμάτος κατανόηση, όταν το παιδί σου έχει άλλη μια κρίση θυμού επειδή «του έκοψες λάθος το σάντουιτς», είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο γράφεται στα βιβλία.
3. Δεν μεγαλώσαμε όλοι με πρότυπα ήρεμων γονιών
Για όσους από εμάς μεγαλώσαμε με γονείς αυστηρούς, απόμακρους ή τιμωρητικούς, το gentle parenting μοιάζει σαν να προσπαθείς να μάθεις ξαφνικά μια ξένη γλώσσα. Χωρίς το κατάλληλο «μοντέλο» από την παιδική σου ηλικία, είναι φυσιολογικό να νιώθεις αβέβαιος αν το κάνεις σωστά. Πώς να μάθεις να διαχειρίζεσαι ήρεμα την κρίση θυμού του παιδιού σου όταν κανείς δεν σε δίδαξε ποτέ πώς να διαχειρίζεσαι καν τα δικά σου συναισθήματα;
4. Η καθημερινότητα και το άγχος δεν βοηθούν
Το gentle parenting ζητά από τον γονιό να είναι ήρεμος, ρυθμισμένος και συνειδητός. Αλλά πώς μπορείς να είσαι πάντα έτσι όταν τρέχεις να προλάβεις τη δουλειά, τους λογαριασμούς, τα παιδιά, το σπίτι —και όλα αυτά ενώ κοιμάσαι ελάχιστα; Η συναισθηματική ρύθμιση δεν είναι απλώς «θέμα επιλογής». Όταν έχεις άγχος, κούραση και καμία υποστήριξη, οι θεωρίες εύκολα καταρρέουν μπροστά στη φωνή και τον εκνευρισμό της στιγμής.
5. Η νευροδιαφορετικότητα των γονιών κάνει το gentle parenting ακόμα πιο δύσκολο
Αν είσαι γονιός με ΔΕΠΥ, άγχος ή έντονη συναισθηματική ευαισθησία, το να εφαρμόσεις gentle parenting μπορεί να μοιάζει σαν να σκαρφαλώνεις σε βουνό χωρίς εξοπλισμό. Το gentle parenting προϋποθέτει συνέχεια αυτοσυγκράτηση, συναισθηματική διαχείριση και υπομονή — ακριβώς δηλαδή ό,τι δυσκολεύονται να κάνουν οι γονείς με τέτοιες προκλήσεις. Και αν έχεις και παιδί με ιδιαιτερότητες ή αυξημένες ανάγκες; Η κατάσταση δυσκολεύει ακόμα περισσότερο.
Δεν υπάρχει «σωστός» τρόπος να είσαι γονιός
Η αλήθεια είναι μία: το να είσαι γονιός είναι δύσκολο, όποιο μοντέλο κι αν επιλέξεις. Το gentle parenting μπορεί να είναι ένα υπέροχο εργαλείο — αλλά δεν είναι για όλους, τουλάχιστον όχι κάθε μέρα, όχι σε κάθε φάση της ζωής σου. Και δεν πειράζει.
Δεν χρειάζεται να είσαι «τέλειος γονιός». Χρειάζεται να είσαι αρκετά καλός γονιός. Και αυτό σημαίνει ότι κάποιες μέρες θα φωνάξεις, κάποιες μέρες θα ζητήσεις συγγνώμη, κάποιες μέρες απλώς θα προσπαθείς. Αυτό αρκεί.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, το πιο gentle πράγμα που μπορείς να κάνεις —είναι να είσαι ευγενικός πρώτα με τον εαυτό σου.
Πληροφορίες από parents.com
πηγή: mama365.gr
