Health Rodos: Αν κάτι από τα παραπάνω σας χτύπησε μια μικρή καμπάνα, τότε ίσως ήρθε η ώρα να σκεφτείτε το εξής: μήπως η σχέση σας έχει περάσει – αθόρυβα – στη φάση του Συνδρόμου του Συγκατοίκου;
Δεν πρόκειται για επίσημο ψυχολογικό όρο. Είναι, όμως, μια πολύ υπαρκτή και πολύ ανθρώπινη κατάσταση. Συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που κάποτε αγαπήθηκαν βαθιά, συνεχίζουν να ζουν μαζί, να μοιράζονται σπίτι, ευθύνες, παιδιά ίσως – αλλά όχι πια σύνδεση. Όχι οικειότητα. Όχι το «μαζί» που κάνει μια σχέση να είναι… σχέση.
Και το πιο τρομακτικό; Πολλοί δεν το καταλαβαίνουν όσο συμβαίνει. Το νιώθουν, αλλά δεν το κατονομάζουν. Ώσπου, μια μέρα, ξυπνούν δίπλα σε έναν άνθρωπο που δεν θυμούνται πότε σταμάτησαν να τον αγαπούν όπως πριν.
Πριν φτάσετε εκεί, διαβάστε τα 3 πιο κοινά σημάδια ότι η σχέση σας υποφέρει απ’ το Σύνδρομο του Συγκατοίκου. Μερικές φορές, η επίγνωση είναι το πρώτο βήμα για να ξαναγίνει η σχέση ζωντανή.
1. Δεν επικοινωνείτε πια – απλώς «συνεννοείστε»
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να επικοινωνώ και στο να συνεννοούμαι.
Το πρώτο έχει βάθος. Περιλαμβάνει συναίσθημα, αυθεντικότητα, οικειότητα.
Το δεύτερο αφορά το πρόγραμμα της εβδομάδας, τα ραντεβού των παιδιών, το αν πλήρωσες τη ΔΕΗ.
Αν οι συζητήσεις σας έχουν περιοριστεί μόνο στα πρακτικά της καθημερινότητας, αν δεν μοιράζεστε πια σκέψεις, φόβους, όνειρα ή ακόμα και παράπονα, τότε έχετε πάψει να λειτουργείτε ως σύντροφοι.
Και προσοχή – δεν χρειάζεται να μαλώνετε για να θεωρηθεί η σχέση προβληματική. Συχνά, η απόλυτη σιωπή είναι πιο ηχηρή από μια διαφωνία. Γιατί δείχνει παραίτηση. Μια αποδοχή ότι «δεν έχει νόημα να τα λέμε πια».
2. Δεν υπάρχει πια φυσική επαφή – ούτε καν τυχαία
Η σωματική επαφή δεν είναι μόνο το σεξ. Είναι το χέρι στον ώμο όταν περνάει από δίπλα σου. Το φιλί στο μάγουλο χωρίς λόγο. Το να κουρνιάζεις δίπλα του στον καναπέ χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όταν αυτά εξαφανίζονται – σιγά-σιγά, χωρίς καυγάδες ή εντάσεις – η σχέση αρχίζει να παγώνει. Το σώμα δεν λέει πια «είμαι εδώ», δεν λέει «σε βλέπω», «σε θέλω», «σε νιώθω». Και, όπως μας θυμίζει η επιστήμη, η αφή είναι βασική γλώσσα αγάπης. Χωρίς αυτήν, οι άνθρωποι απομακρύνονται, ακόμα κι αν βρίσκονται στον ίδιο χώρο.
Αν κοιμάστε στην ίδια κρεβατοκάμαρα αλλά μοιάζει σαν να ζείτε σε ξεχωριστά σπίτια, τότε κάτι πολύτιμο έχει χαθεί. Όχι απαραιτήτως για πάντα – αλλά έχει χαθεί.
3. Προτιμάτε να είστε μόνοι σας (ή με άλλους) παρά με τον σύντροφό σας
Δεν μιλάμε για την ανάγκη του κάθε ανθρώπου να έχει τον δικό του χώρο – αυτό είναι υγιές και απαραίτητο. Μιλάμε για εκείνη την αδιόρατη αίσθηση ότι βαριέσαι ή κουράζεσαι όταν είστε μόνοι οι δυο σας. Που δεν ξέρεις τι να πεις. Που δεν νιώθεις όρεξη να οργανώσεις κάτι μαζί του. Που χαίρεσαι όταν ακυρώνεται η κοινή σας έξοδος, γιατί “έτσι κι αλλιώς δεν θα περνούσες καλά”.
Όταν αρχίζεις να αποφεύγεις – έστω και παθητικά – τον ίδιο τον σύντροφό σου, τότε έχει ξεκινήσει η συναισθηματική απόσυρση. Και πολλές φορές αυτή είναι πιο επικίνδυνη κι από την απιστία.
Τι μπορείτε να κάνετε;
Αν αναγνωρίσατε κάτι από τα παραπάνω στη δική σας σχέση, μην τρομάξετε. Το Σύνδρομο του Συγκατοίκου δεν είναι το τέλος. Είναι ένα καμπανάκι. Και η αλήθεια είναι πως πολλές σχέσεις περνούν από αυτή τη φάση – ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, κούραση, καθημερινότητα, πίεση.
Το ερώτημα δεν είναι αν περάσατε σε φάση συγκατοίκησης.
Το ερώτημα είναι αν θέλετε να επιστρέψετε στη φάση της σχέσης.
Αν ναι, τότε ξεκινήστε από τα μικρά:
- Κάντε μια ανοιχτή κουβέντα χωρίς επίκριση.
- Αγγίξτε τον άλλο έστω κι αν σας φαίνεται αμήχανο στην αρχή.
- Πείτε του κάτι καλό, κάτι αληθινό. Ένα «μου έλειψες». Ένα «θέλω να σε ξαναβρούμε».
Δεν φτιάχνονται όλα σε μια μέρα. Αλλά κάτι αρχίζει να αλλάζει από τη στιγμή που δύο άνθρωποι επιλέγουν ξανά ο ένας τον άλλον. Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί αξίζει.
πηγή: mama365.gr
