Health Rodos: Η προσαρμογή σε ένα νέο σχολικό περιβάλλον είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο και ευαισθησία. Δεν υπάρχει «μαγικό κουμπί» που να κάνει το παιδί να νιώσει άνετα από την πρώτη στιγμή. Υπάρχουν, όμως, μικρές κινήσεις που μπορεί να κάνει ο γονιός για να βοηθήσει το παιδί να σταθεί στα πόδια του με σιγουριά και να αρχίσει να βλέπει το νέο σχολείο όχι σαν απειλή, αλλά σαν ευκαιρία.
Μιλήστε μαζί πριν από την πρώτη μέρα
Η ανοιχτή συζήτηση είναι το πιο ισχυρό εργαλείο. Ρωτήστε το παιδί τι σκέφτεται, τι το αγχώνει, τι περιμένει από το καινούριο σχολείο. Μπορεί να ανησυχεί για τους νέους συμμαθητές, για το αν θα τα καταφέρει στα μαθήματα ή απλώς για το αν θα ξέρει πού είναι η τουαλέτα. Κανένας φόβος δεν είναι μικρός. Ακούστε χωρίς να διακόπτετε και δείξτε κατανόηση. Μια φράση όπως «Σε καταλαβαίνω, κι εγώ όταν αλλάζω δουλειά νιώθω άγχος» μπορεί να λειτουργήσει σαν γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο των ενηλίκων και των παιδιών.
Δημιουργήστε μια εικόνα ασφάλειας
Τα παιδιά χρειάζονται σημάδια σταθερότητας όταν όλα γύρω τους αλλάζουν. Αν γίνεται, επισκεφθείτε το σχολείο μαζί πριν από την πρώτη μέρα. Περπατήστε στους διαδρόμους, δείτε την αυλή, βρείτε την αίθουσα. Όταν ο χώρος πάψει να είναι εντελώς άγνωστος, το παιδί νιώθει ότι πατάει σε πιο στέρεο έδαφος. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, μιλήστε του για την καθημερινότητα που το περιμένει: τι ώρα θα ξεκινάει, πού θα κάθεται, πώς θα γίνονται τα διαλείμματα. Όσο πιο συγκεκριμένη είναι η εικόνα, τόσο λιγότερο χώρο αφήνει στη φαντασία να γεμίσει με φόβους.
Δώστε αξία στις μικρές ρουτίνες
Μια καινούρια πραγματικότητα γίνεται πιο εύκολη όταν έχει σημεία αναφοράς. Μπορεί να είναι το πρωινό μαζί πριν φύγει για το σχολείο, μια καλημέρα με αγκαλιά ή το αγαπημένο του σνακ στην τσάντα. Αυτές οι μικρές τελετουργίες λειτουργούν σαν άγκυρες. Του θυμίζουν ότι, ακόμα κι αν όλα έξω είναι καινούρια, το σπίτι παραμένει σταθερό, οικείο και προστατευτικό.
Μην πιέζετε για «άμεσες φιλίες»
Συχνά οι γονείς ανησυχούν για το αν το παιδί θα κάνει γρήγορα φίλους. Είναι ανθρώπινο. Όμως το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το πιέσουμε με ερωτήσεις του τύπου «Έκανες καινούριους φίλους σήμερα;». Οι φιλίες χρειάζονται χρόνο. Μάθετε να χαίρεστε με μικρά βήματα: ένα χαμόγελο, μια κουβέντα με τον διπλανό, μια συμμετοχή σε παιχνίδι. Αν το παιδί νιώσει ότι πρέπει να ανταποκριθεί σε μια «υποχρέωση κοινωνικότητας», το άγχος του θα πολλαπλασιαστεί.
Μιλήστε με τους δασκάλους
Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πολύ καλά πόσο απαιτητική είναι η προσαρμογή σε ένα νέο σχολικό περιβάλλον. Ενημερώστε τους για το πώς είναι το παιδί σας, τι το δυσκολεύει και τι το βοηθά. Δεν χρειάζεται να δώσετε πολλές λεπτομέρειες· αρκεί μια ειλικρινής επικοινωνία ώστε να ξέρουν πώς να το στηρίξουν. Ένας δάσκαλος που γνωρίζει πως το παιδί είναι ντροπαλό ή ότι αγχώνεται με τις αλλαγές μπορεί να το προσέξει λίγο παραπάνω τις πρώτες μέρες.

Δείξτε εμπιστοσύνη
Τα παιδιά διαβάζουν τη στάση των γονιών τους σαν βιβλίο ανοιχτό. Αν σας δουν να ανησυχείτε υπερβολικά, θα ανησυχήσουν κι εκείνα. Αν όμως σας δουν να τα αποχαιρετάτε με σιγουριά και χαμόγελο, θα πάρουν δύναμη. Η εμπιστοσύνη δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τις δυσκολίες. Σημαίνει ότι πιστεύουμε βαθιά πως το παιδί έχει τα εφόδια να τα καταφέρει. Και αυτή η πίστη λειτουργεί σαν «καύσιμο» που το συνοδεύει όλη μέρα.
Δώστε χρόνο
Η προσαρμογή δεν μετριέται σε μέρες. Για κάποια παιδιά χρειάζεται μια εβδομάδα, για άλλα μήνες. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή. Μην περιμένετε ότι το παιδί θα επιστρέψει σπίτι ενθουσιασμένο από την πρώτη κιόλας μέρα. Μπορεί να παραπονεθεί, να νιώσει μοναξιά, να συγκρίνει με το παλιό σχολείο. Αυτά είναι φυσιολογικά βήματα στη διαδρομή. Σταθείτε δίπλα του χωρίς πανικό και χωρίς βιασύνη.
Κρατήστε ανοιχτό τον διάλογο
Το πιο σημαντικό: μείνετε διαθέσιμοι να ακούσετε. Όχι μόνο την πρώτη εβδομάδα, αλλά για όσο χρειαστεί. Κάποιες φορές το παιδί θα μιλάει πολύ, άλλες θα κλείνεται στον εαυτό του. Σεβαστείτε τον ρυθμό του. Μπορεί να μοιραστεί τις εμπειρίες του μέσα από ζωγραφιές, μέσα από το παιχνίδι ή απλώς με μια κουβέντα την ώρα του φαγητού. Η ουσία είναι να ξέρει ότι το σπίτι είναι το ασφαλές του λιμάνι, όπου μπορεί να μιλήσει χωρίς φόβο για κριτική.
Η μεγάλη εικόνα
Η μετάβαση σε ένα καινούριο σχολείο δεν είναι μόνο μια αλλαγή χώρου· είναι ένα μικρό μάθημα ζωής. Διδάσκει στο παιδί ανθεκτικότητα, του δείχνει πώς να χειρίζεται το άγνωστο, πώς να ανοίγεται σε νέες σχέσεις. Είναι μια διαδικασία που, αν τη στηρίξουμε σωστά, το βοηθά να χτίσει δεξιότητες που θα κουβαλάει σε κάθε αλλαγή που θα έρθει στο μέλλον.
Ως γονείς, δεν μπορούμε να του χαράξουμε τον δρόμο χωρίς λακκούβες. Μπορούμε, όμως, να είμαστε εκεί με μια αγκαλιά, μια κουβέντα και την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο του. Και αυτό, τελικά, είναι το πιο πολύτιμο εφόδιο για να μπει σε μια καινούρια αίθουσα με το κεφάλι ψηλά.
πηγή: mama365.gr