Health Rodos: «Η μητέρα μου έχει ζήσει μια δύσκολη ζωή. Διαγνώστηκε με κλινική κατάθλιψη πολλά χρόνια πριν και έχει προσπαθήσει να αυτοκτονήσει αρκετές φορές, από τότε που ήμουν εννέα χρονών, μέχρι την τελευταία απόπειρα, πριν από 12 χρόνια, όταν ήμουν 31. Είμαι μοναχοκόρη, δεν είμαι παντρεμένη και η μητέρα μου δεν ξαναπαντρεύτηκε μετά τον χωρισμό από τον πατέρα μου. Βρήκε όμως τον έρωτα όταν ήμουν 11, αλλά οι γονείς της την εμπόδισαν να ακολουθήσει αυτή τη σχέση και έτσι επικεντρώθηκε στην καριέρα της.
Οι απόπειρες αυτοκτονίας της μητέρας μου συνδέονταν συχνά με θέματα ελέγχου: αντιδρούσε όταν είχα σχέσεις ή όταν δεν ακολουθούσα τους κανόνες της. Όταν αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο και μετακόμισα σε άλλη πόλη, η μητέρα μου με παρακάλεσε να επιστρέψω σπίτι και να εργάζομαι από εκεί. Οι τριβές συνεχίστηκαν, με τη θεία μου, που δεν έχει δουλέψει από τα 30 της, να είναι εξίσου ελεγκτική.
Κουράστηκα από το ατελείωτο δράμα και έτσι βρήκα δουλειά σε άλλη χώρα, όπου εργάζομαι τα τελευταία δέκα χρόνια, επιστρέφοντας «στο σπίτι» μόνο όταν ήταν αναγκαίο. Από το 2009, όταν άρχισα να βγάζω χρήματα, στέλνω το 25% του μισθού μου στη μητέρα μου και το 20% στη θεία μου, χωρίς να ρωτάω ποτέ τίποτα. Προσπάθησα πάντα να είμαι υπεύθυνη, καλύπτοντας ιατρικά έξοδα και οργανώνοντας διακοπές.
Η μητέρα μου με ακολούθησε και μένει πλέον μαζί μου
Η μητέρα μου ήρθε στην πόλη μου το 2020, όταν ξεκίνησε η καραντίνα, και μετά από τέσσερις περιπέτειες με τον COVID και δύο διαγνώσεις καρκίνου, κατέληξε να μένει μαζί μου για σχεδόν πέντε χρόνια. Αν και ξεκινήσαμε δύσκολα στην πανδημία, οι συζητήσεις που κάναμε κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων και η φροντίδα που της παρείχα λόγω των ασθενειών της μας έφεραν πιο κοντά. Σκέφτηκα ότι μέχρι το 2023 είχαμε χτίσει μια πραγματική σχέση αγάπης και σεβασμού.
Πρόσφατα, όταν πήγα να βοηθήσω τη θεία μου μετά από νοσηλεία, χρειάστηκε να ελέγξω τα email της για να αποκαταστήσω την πρόσβαση στο internet banking της. Αδυνατώντας να αντισταθώ, ανακάλυψα μια σειρά από email από το 2012 έως το 2020, στα οποία η μητέρα μου με έβριζε με τα πιο υποτιμητικά λόγια.
Αυτό με συντρίβει και τώρα σκέφτομαι σοβαρά να τη στείλω πίσω στο σπίτι της, να ζήσει μόνη της ή να επιστρέψει στη θεία μου. Ωστόσο, οι γύρω μου με ενθαρρύνουν να τη συγχωρήσω λόγω της ηλικίας της, της κατάθλιψης και της επιβαρυμένης υγείας της (είναι σε ύφεση, αλλά ο καρκίνος την έχει εξασθενήσει). Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.
Η ψυχοθεραπεύτριά μου, μου λέει ότι είμαι πολύ γενναία και συμπονετική: “Καταλαβαίνεις τα συναισθήματα της μητέρας σου, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνεις το ρόλο της γονικής φροντίδας, προσπαθώντας να γίνεις η κόρη που νομίζεις ότι η μητέρα σου χρειάζεται και θα μπορούσε να είναι περήφανη για σένα”.Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και όταν ζούσα μακριά, συνεχώς παρείχα οικονομική στήριξη στη μητέρα και τη θεία μου – και συνεχίζω να το κάνω. Η ψυχοθεραπεύτρια είπε ότι αυτή η κατάσταση έχει πολλά “επίπεδα ελέγχου”. Ωστόσο, ανέφερε ότι όταν ήμασταν μόνο εγώ και η μητέρα μου – όταν ήρθε να μείνει μαζί μου κατά την καραντίνα- τα πράγματα φαίνονταν να άλλαξαν. Και με ρώτησε πώς θα αισθανόμουν τώρα αν δεν είχα διαβάσει ποτέ εκείνα τα email.
Έχω κάθε δικαίωμα να στείλω τη μητέρα μου πίσω
Έχω κάθε δικαίωμα να στείλω τη μητέρα μου πίσω και να προχωρήσω με τη ζωή μου όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν έχω καμία υποχρέωση να στέλνω χρήματα. Δυστυχώς όμως είμαι τόσο συναισθηματικά μπλεγμένη σε αυτή την κατάσταση που είναι δύσκολο να βρω την ισορροπία μεταξύ του να νιώθω καταπιεσμένη από την ενοχή και την υποχρέωση και του να μπορώ να ζήσω τη δική μου ζωή.
Μόνο εγώ ξέρω πού βρίσκεται αυτή η γραμμή. Τι είναι άραγε αυτό που με εμποδίζει να προχωρήσω τη ζωή μου; Τι είναι αυτό που δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να έχει; Θα μπορούσα να εμπιστευτώ ποτέ ξανά τη μητέρα μου και να κάνω μια νέα αρχή μαζί της; Ό,τι κι αν αποφασίσω, η επιλογή πρέπει να είναι δική μου. Και θα πρέπει να μπορώ να την τηρήσω και να πορευτώ με αυτήν… »
Πηγή: theguardian.com
πηγή: mama365.gr